×

Życie matki po śmierci dziecka. „Dałabym wszystko, żeby móc ją przytulić”

Życie matki po śmierci dziecka zamienia się w istny koszmar. Upływ czasu nie jest w stanie uleczyć złamanego serca. Agnieszka Szafrańska, która przed dwoma laty straciła córkę w wypadku samochodowym, do dziś nie może się pozbierać. Boli ją świadomość, że sprawca stara się żyć, jak gdyby nic się nie stało, a nawet porównuje się do Jezusa!

Dawne życie się skończyło

Odejście dziecka to jedna z największych tragedii życiowych, jakie mogą spotkać człowieka. Pani Agnieszka Szafrańska, która przed dwoma laty straciła córkę w wypadku samochodowym, podzieliła się swoimi doświadczeniami z Faktem.

Ze szczegółami opowiedziała o tym, jak zmieniło się jej życie po śmierci 10-letniej Oli. Dziewczynka 5 października 2019 roku zmarła na skutek obrażeń poniesionych w kolizji drogowej, którą spowodował 19-letni brat jej koleżanki. Ola była najmłodszym dzieckiem pani Agnieszki. Matka zmarłego dziecka do dziś nie może dojść do siebie. Przyznaje, że wypadek diametralnie zmienił jej życie. Nie jest w stanie powstrzymać emocji, mówiąc o tamtych wydarzeniach.

Moje życie naprawdę dzieli się na „do 5 października” i „po 5 października”. Nie da się opisać co czuje matka, która musiała pochować swoje 10-letnie dziecko. Ola miała przed sobą całe życie, mnóstwo planów, marzeń… Co czuje matka, która staje nad grobem córki i myśli „miałam zbierać na jej obóz muzyczny, a nie na pomnik”. Nie da się tego opisać.

Po śmierci Oli stała się całkowicie innym człowiekiem. Kobieta przyznała, że prawie w ogóle nie pamięta pierwszych tygodni po wypadku. Popadła w apatię, która spowodowała, że nie była w stanie wykonywać nawet najprostszych czynności.

Życie matki po śmierci dziecka

Pani Agnieszka wciąż rozpamiętuje przeszłość. Stale wraca do momentu pogrzebu córki. Pamięta, jak wielkim wstrząsem była dla niej konieczność wybrania stroju do trumny.

I ta złość, że chciałam wybierać jej sukienkę na bal i być przy tym, jak ona będzie wybierać sukienkę na ślub, a nie wybierać jej sukienkę do trumny. Dałabym naprawdę wszystko, żeby móc ją przytulić, żeby była nastolatką z burzą hormonów.

Wypadek miał miejsce wieczorem, 5 października 2019 r. na ul. Jaworzyńskiej w Legnicy. Ze spotkania z koleżankami, 10-letnia Ola i 11-letnia Wiktoria wracały samochodem kierowanym przez 19-letniego wówczas Szczepana W., czyli brata organizatorki. Chłopak, który dopiero od roku posiadał prawo jazdy, przemieszczał się z dużą szybkością. W momencie wyprzedzania, spojrzał na komórkę i wówczas stracił panowanie nad kierownicą. Samochód zjechał na przeciwległy pas ruchu i zderzył się z prawidłowo jadącym autem dostawczym.

Mężczyzna nie poczuwał się do spowodowania wypadku, tym bardziej że sam również ucierpiał. Policja nie aresztowała go, ponieważ nie było ku temu przesłanek. Matka zmarłej Oli ma żal o to, że jak sama twierdzi, 19-latek szybko doszedł do siebie. Już miesiąc po kolizji, wrzucał do sieci zdjęcia z wycieczek, jak gdyby nic się nie stało.

Sprawca też cierpi?

Pani Agnieszka wspomina, że podczas procesu Szczepan W. skarżył się, że jest traktowany w niesprawiedliwy sposób i porównywał się do Jezusa oraz świętych. Matka Oli twierdzi, że takie słowa są nie na miejscu.

Padło gdzieś w sądzie jego hasło „przykro mi”, natomiast dla mnie to robi różnicę. „Przykro mi” to może mi powiedzieć ktoś, kto mnie w kostkę kopnie, a nie jak mi zabije dziecko. Nawet „niechcący”. Bo dokładnie taki jest wyrok: nieumyślne spowodowanie śmierci przez umyślne naruszenie zasad w ruchu drogowym.

Należy jednak przypomnieć, że w wyniku wypadku również Szczepan W. odniósł poważne obrażenia. Przez długi czas nie odzyskiwał przytomności, a jego stan był krytyczny. Matka Oli mówi, że bardzo boli ją to, że osobiście zna sprawcę wypadku. Szczepan W. mieszka bowiem w okolicy i jest znany całej jej rodzinie.

Jakkolwiek bolesne są zdarzenia, z którymi przychodzi nam się mierzyć, życie toczy się dalej i trzeba stawić mu czoła. Rozpamiętywanie przeszłości i żywienie urazy nie sprzyja uwolnieniu od poczucia straty.

Fotografie: Facebook (miniatura wpisu), Facebook

Może Cię zainteresować