10 najbardziej niewygodnych pytań zadawanych przez dzieci. To one są zmorą każdego rodzica!

Zdarza się, że gdy dziecko zada nam pytanie, to nie wiemy czy się śmiać czy może od razu płakać… Pamiętajcie, że nie możecie zrobić żadnej z tych rzeczy. Dla maluchów bardzo ważne są odpowiedzi. One mają nas – dorosłych, za mądrzejszych i chcą, dzięki nam, dowiedzieć się czegoś o otaczającym ich świecie. Nie śmiejmy się więc, nie ignorujmy – budujmy ich zaufanie i poczucie własnej wartości.

Czasami radzenie sobie z dziecięcymi pytaniami bywa trudne. Dlatego przygotowaliśmy dla Was krótki poradnik o tym, jak odpowiadać na pytania i dołączyliśmy do niego kilka przykładów. Właśnie te pytania padają z ust dzieciaków zdecydowanie najczęściej.

Kilka zasad odpowiadania na pytania maluchów:

1. Pamiętaj, że dziecko nie musi wiedzieć więcej niż tyle, o ile pytało. To działa na zasadzie pytanie – odpowiedź.
2. Nie oszukuj maluchów. Jeżeli nie znasz odpowiedzi na postawione pytanie, po prostu przyznaj się do tego i poszukaj odpowiedzi. Wtedy bez żadnych wyrzutów sumienia udziel jej swojemu potomnemu. To po pierwsze wzmocni Twoją wiedzę, a po drugie nie sprawi, że Twoje dziecko poczuje się oszukane, gdy pozna prawdziwą odpowiedź od kogoś innego. Dzięki temu Twój maluch zobaczy także, że nie można wiedzieć wszystkiego, ale braki swojej wiedzy należy uzupełniać.
3. Nigdy, ale to przenigdy, nie udzielaj swojej odpowiedzi w sposób protekcjonalny, nauczycielskim tonem. Nie chcesz chyba zniechęcić dziecka do szukania odpowiedzi u Ciebie?
4. Nie wyśmiewaj. Dzieci wszystkie swoje pytania traktują bardzo poważnie. Jeśli się tak zachowasz, to Twoje dziecko na pewno nie wróci do Ciebie z kolejną wątpliwością. Mało tego… Zaburzysz takim zachowaniem poczucie jego własnej wartości.
5. Zastanów się dlaczego dziecko zadało takie pytanie. Może ono być nieświadomą prośbą o pomoc… Postaraj się zrozumieć jego motywację i to, o co tak naprawdę prosi.

#1 Czy kiedy dorosnę poślubię mamusię/tatusia?

Prawie wszystkie dzieci zadają to pytanie kiedy zaczynają interesować się płcią przeciwną. Musisz bardzo delikatnie powiedzieć „nie”.

Każdy człowiek ma swoją rolę w rodzinie. Twoja siostra nie może zostać tatą, a tata nie może być babcią. Podobnie Ty nie możesz zostać mężem swojej mamy. Kiedy Ty dorośniesz, Twoja mama będzie już starsza. Możesz wciąż ją kochać i troszczyć się o nią, ale na pewno będzie wtedy ktoś, kogo będziesz chciał poślubić i założyć z nim swoją drugą rodzinę.

#2 Skąd się wziąłem?

Przy tym pytaniu bądź szczery, ale nie podawaj zbyt wielu szczegółów… Jesteśmy prawie pewni, że taka odpowiedź, powinna wystarczyć:

Kiedy dwoje ludzi się kocha, przytula się i całuje. Tata ma takie komórki, które łączą się z komórkami mamy. Gdy tak się dzieje dzidziuś zaczyna rosnąć w mamusi brzuszku. Później mieszka tam przez 9 miesięcy i w końcu przychodzi na świat, żeby przywitać się z rodziną. U starszych dzieci można opowiedzieć już o plemnikach i jajeczkach.

#3 Dlaczego dziewczynki różnią się od chłopców?

Staraj się odpowiadać bez skrępowania. Pamiętaj, że zainteresowanie narządami płciowymi jest całkowicie naturalne u dzieci.

Chłopiec ma penisa i dwa jąderka, a dziewczynka ma pochwę i łono – taki specjalny rodzaj woreczka, w którym kiedyś będzie rozwijał się dzidziuś. Właśnie dlatego się różnią, bo to kobiety rodzą dzieci.

#4 Dlaczego ta pani jest taka gruba?

Nie uciszaj swojego dziecka, jeżeli zwraca uwagę na innych, czasami nietypowych, ludzi w miejscach publicznych. Może to prowadzić do powstania w nim zalążka nietolerancji.

Każdy z nas jest inny. Niektórzy ludzie są wysocy, inni niscy, a jeszcze inni są troszkę grubsi, a niektórzy bardzo chudzi. Czasami też ktoś wygląda inaczej, bo jest chory. Możesz zrobić komuś przykrość pokazując na niego placem, dlatego o takie rzeczy pytaj, kiedy będziemy już sami, a ja zawsze chętnie odpowiem, jeśli tylko będę wiedzieć.

#5 Dlaczego się kłócicie?

Kiedy rodzice się kłócą, dzieci zawsze podświadomie czują się winne. Ważne jest, aby zawsze wytłumaczyć dziecku, że to nie jest jego wina.

Nawet kiedy ludzie bardzo się kochają, mogą mieć różne poglądy na te same tematy. Dzieci się kłócą, prawda? Dorośli też czasami to robią… To nie znaczy, że się nie kochają.

#6 Kogo kochasz bardziej mnie czy moją siostrę?

To normalne, że rodzeństwo rywalizuje o miłość swoich rodziców. Nigdy nie powinieneś używać jednego dziecka jako przykładu dla pozostałych lub mówić, że kochasz je bardziej, bo np. lepiej się uczy.

Jesteście inni, ale ja kocham Was wszystkich w ten sam sposób. Tak, jak Ty kochasz mamusię i tatusia. Bardzo Cię kocham!

#7 Czy pan doktor zrobi mi krzywdę?

Wyjaśnij dziecku, że leczenie jest konieczne. Nigdy nie nazywaj go tchórzem, ani nie naśmiewaj się z jego strachu.

Lekarz nie chce Cię skrzywdzić, jego zadaniem jest walka z chorobami. Czasami może to troszkę boleć, ale bez tego na pewno nie będzie lepiej. Ja kiedy byłem chory, też dostawałem zastrzyk. Boję się ich, ale jakoś sobie radzę z tym strachem. A Twój królik jak był chory, pamiętasz? Też musieliśmy go wziąć do lekarza… Bał się, ale wytłumaczyłeś mu, że nie musi i że dzięki temu poczuje się lepiej?

#8 Czy ja umrę czy Ty umrzesz?

Pod żadnym pozorem nie okłamuj dzieci na temat śmierci. One potrafią zaakceptować prawdę.

Ludzie, zwierzęta, a nawet i kwiatki, wszystko pewnego dnia umiera. Takie jest prawo natury. Ja też kiedyś umrę, jak będę już bardzo, bardzo stara. Ty także dorośniesz, założysz rodzinę i zestarzejesz się, po czym odejdziesz. Ale wcześniej przeżyjesz wspaniałe życie, pełne przygód i odkryć.

#9 Dlaczego mnie zostawiasz i idziesz do pracy?

Wytłumacz, że Twoja praca jest czymś, co po prostu musisz zrobić. Podkreśl, że już niedługo zobaczycie się znów i będziecie mogli cieszyć się sobą.

Nie chcę Cię zostawiać, ale naprawdę muszę tam iść i nic nie mogę na to poradzić. Ponieważ praca jest bardzo ważna. Pamiętaj, że wrócę później i wtedy jeszcze bardziej będziemy się sobą cieszyć. Ja wezmę Twoją zabawkę, a Ty weź moją bransoletkę, dzięki temu będziemy czuć swoją obecność, nawet jeśli będziemy daleko od siebie.

#10 Dlaczego tobie wolno, a mi nie?

Przyznaj, że Ty nie jesteś idealny i że dzieci nie powinny, a wręcz nie mogą robić wszystkiego tego samego, co ich rodzice.

Tak palę i czasami spóźniam się, bo za długo siedzę przy komputerze i nie chcę, żebyś powtarzał moje błędy. To mój zły nawyk, z którego zamierzam zrezygnować, żeby być lepszym człowiekiem.

Myślicie, że te podpowiedzi mogą okazać się przydatne?