Opowiedział dziecku zagadkę, którą sam usłyszał w wieku 7 lat. Ich odpowiedzi całkowicie się różniły
Ta niesamowita zagadka jest doskonałym dowodem na to, jak zmieniło się myślenie dziecka na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Rozwiązanie wbrew pozorom może wydawać się dość proste, jednak odpowiedzi w tym przypadku były zupełnie inne.
Cała historia i porównanie różnych toków myślenia przedstawiona została poniżej:
„Kiedy miałem 7 lat, tata opowiedział mi zagadkę:
Pewien mężczyzna w raz z synem podróżowali samochodem, gdy nagle uderzył w nich ciągnik z przyczepą.
Tata zginął na miejscu, a ciężko ranny syn bezzwłocznie został przewieziony do szpitala.
Kiedy znalazł się na sali operacyjnej, chirurg spojrzał na chłopca i powiedział: „Nie mogę go operować. To mój syn.” Jak to możliwe?!
Bez wahania odpowiedziałem: „Lekarzem jest jego mama!”
Mój tata po raz pierwszy usłyszał tę zagadkę, gdy był jeszcze dzieckiem, a było to w latach 60′. Wtedy, zdecydowana większość kobiet nie pracowała poza domem. Bardzo mała część z nich miała wyższe wykształcenie, nie mówiąc już o tytule doktora.
Lata temu, odpowiedź na to pytanie nie była tak oczywista jak dzisiaj, a zagadka sama w sobie wydawała się bardzo trudna do rozwiązania.
Kobiety dopiero od lat 90′ mogły przejąć stanowiska, które wcześniej były zarezerwowane wyłącznie dla mężczyzn. Dla mnie to było normalne od zawsze! Widziałem kobiety pracujące na stanowiskach prawnika, bankiera, polityka czy lekarza. Mimo wszystko, kobiety nadal często stawiają czoła wyzwaniom i dyskryminacji w miejscach pracy.
Zagadka jest o tym, jak zmieniło się postrzeganie pracy w rodzinie. Bardzo trudne niegdyś pytanie, nagle zostało rozwiązane w mgnieniu oka. Ciekawe, prawda?
Teraz mam 30 lat. Mniej więcej w tym wieku mój tata poprosił mnie o rozwiązanie tej zagadki.
Nie mam własnych dzieci, ale mam z nimi kontakt poprzez wolontariat. Spotykamy się raz w tygodniu spędzając ze sobą godzinę czasu – gramy w ping ponga, piszemy piosenki lub przeprowadzamy eksperymenty naukowe, bo nikt z nas nie lubi wychodzić na zewnątrz. Pewnego dnia postanowiliśmy także „powymieniać się” zagadkami.
Byłem pewien, że skoro odpowiedź na zadaną przez mojego tatę zagadkę była banalna w 1993 roku, to tego dnia będzie dla dzieciaków jeszcze bardziej oczywista. Jakaś część mnie postanowiła jednak spróbować…
Od czasu, gdy usłyszałem to pytanie minęło 21 lat – prawie tyle samo, odkąd usłyszał je po raz pierwszy mój tata do czasu aż podzielił się nią ze mną.
Tak więc zacząłem opowiadać zagadkę jednemu z chłopców:
Pewien mężczyzna wraz z synem podróżowali samochodem, gdy nagle uderzył w nich ciągnik z przyczepą. Tata zginął na miejscu, a ciężko ranny syn bezzwłocznie został przewieziony do szpitala. Kiedy znalazł się na sali operacyjnej, chirurg spojrzał na chłopca i powiedział: „Nie mogę go operować. To mój syn.” Jak to możliwe?!
Chłopiec bez wahania odpowiedział: „To jego drugi tata.”
