Im jesteśmy starsi, czas wydaje się płynąć coraz szybciej. Jak to możliwe?

Podczas, gdy byliśmy jeszcze dziećmi, letnie wakacje trwały wiecznie, a przerwa między świętami wieki. Zastanawialiście się kiedyś dlaczego, gdy już jesteśmy starsi czas upływa zdecydowanie szybciej? Tydzień jest jak jeden dzień, miesiąc jak tydzień, a lata uciekają z zawrotną prędkością? Jak to się więc dzieje, że im jesteśmy starsi, tym coraz mniej mamy czasu?

Wydawać by się mogło, że postrzegany czas płynie znacznie szybciej dla starszych osób ze względu na ogromny natłok zajęć jak i ciągłe życie w pośpiechu. Czy, aby na pewno?

Istnieje  kilka teorii wyjaśniających, dlaczego nasze postrzeganie czasu przyśpiesza wraz z wiekiem.

Jedna z idei głosi, że jest to uwarunkowane stopniową zmiana naszych wewnętrznych zegarów biologicznych. Spowalnia nie tylko nasz metabolizm, ale również bicie serca oraz oddech. Biologiczny zegar dzieci pracuje znacznie szybciej. Tak więc doświadczają więcej bić serc, oddechów w ustalonym okresie czasu, co pozwala im czuć, jakby upłynęło więcej czasu (w rzeczywistości upłynęło go mniej).

Druga teoria głosi, że prędkość upływu czasu jest powiązana z ilością nowych informacji, które możemy przyswoić. Duża ilość nowych bodźców oddziałujących na nasz mózg jest dłużej przetwarzana dzięki czemu dany okres czasu upływa wolniej. To by tłumaczyło efekt „slow motion”, który znamy chociażby z oglądania przebiegu wypadków w zwolnionym tempie. To wtedy, w momencie przeglądania spowolnionego filmu, widzimy rozwiązania, które pomogłyby nam uniknąć kolizji.

Kolejna teoria głosi, że im jesteśmy starsi, tym bardziej znamy swoje otoczenie – nie zauważamy już szczegółów otoczenia miejsca zamieszkania czy miejsca pracy. Dla dzieci, świat jest często nieznanym miejscem, pełnym nowych możliwości i doświadczeń. Dzieci muszą więc znacznie bardziej wysilić swój umysł, aby poznać nowe zakamarki czy przeżyć coś nowego, a to w powiązaniu z poprzednią ideą pokazuje, że czas płynie dla nich wolniej, niż dla osób dorosłych, które często popadają w rutynę życia.

Postrzeganie upływu czasu co dla niektórych może być również powiązane ze… skalą logarytmiczną! O co chodzi? Otóż, pewien okres minionego czasu zaczynamy dostrzegać jako proporcję czasu, który już przeżyliśmy. Do rzeczy…

Mając dwa lata, rok wynosi aż połowę życia danej osoby. Gdy jesteśmy młodzi wydaje się to niezwykle długi okres czasu, szczególnie, w oczekiwaniu na kolejne urodziny! Mając 10 lat, rok to już zaledwie 10% życia, gdzie przy 20 latach to już jedyne 5%. W skali logarytmicznej, dla 20-letniej osoby pół życia to „aż” 10 lat. Podczas, gdy dwulatek czekał na swoje urodziny pół swojego życia, 20-latek na swoje urodziny musiałby czekać 10 lat! Biorąc pod uwagę ten punkt widzenia nie jest to zaskakujące, że czas wydaje się przyspieszać, gdy się starzejemy.

Tak więc drogi czytelniku, czas płynie nieubłaganie. Korzystaj więc z życia póki możesz i jest na to czas!