5 pierwotnych wersji dobrze znanych bajek. Zdecydowanie nie nadają się dla dzieci

Wszystkie te bajki znamy z dzieciństwa i z chęcią czytamy je teraz swoim dzieciom, ale czy wiesz, jak brzmiały one w oryginale? Na przestrzeni lat wiele się w nich zmieniło i aż strach pomyśleć, że kiedyś tak brutalnie podchodzono do tego tematu.

Przekonajcie się sami, ile agresji zawierały niegdyś przypowieści czytane dzieciom. Wyobrażacie sobie teraz opowiadać je swoim pociechom?

1. Czerwony Kapturek

Możesz wierzyć bądź nie, ale bracia Grimm odrobinę przerobili tę historię i sprawili, że mimo złego wilka, stała się przyjemniejsza. Gdy trafiła ta przypowieść w ich ręce, była trochę inna. W wersji Charlesa Perraulta z jego zbiorów z 1697 roku nie ma nieustraszonego myśliwego. Czerwony Kapturek po prostu się rozbiera (tak, dziwne!), kładzie się do łóżka babci i zostaje zjedzony przez groźnego wilka. W jeszcze jednej wersji jest dokładny opis tego, co wilk robi z babcią (pożera ją, resztki jej ciała gotuje, a krwią częstuje innego wilka). Perrault przypomina nam, że wszystkie wilki są dzikimi zwierzętami – niektóre uwodzą łagodnością, zakradają się do naszych łóżek. Podteksty seksualne są na każdym kroku!

2. Kopciuszek

Tutaj Perrault jest o wiele milszy od braci Grimm. W jego wersji dwie okrutne przyrodnie siostry wychodzą za mąż za członków dworu królewskiego po tym, jak Kopciuszek zostaje żoną księcia. U braci siostry obcinają sobie stopy, aby móc zmieścić je do ciasnych bucików, ale na sam koniec gołębie wydłubują im oczy.

3. Królewna Śnieżka

Po pierwsze, w oryginalnej wersji Grimm z 1812 roku, zła królowa jest prawdziwą matką Śnieżki, a nie macochą, co naszym zdaniem czyni bajkę jeszcze straszniejszą. Wersja Disneya pominęła również fakt, że Królowa wysyła łowcę, by przyniósł jej wątrobę i płuca Śnieżki, które Królowa chciała zjeść. A moment, w którym książę wybudza Śnieżkę pocałunkiem w oryginalnej wersji nie istnieje. Śnieżka umarła, a jej dusza odleciała. Ukarana zostaje jednak zła Królowa, która na ślubie jest zmuszona wejść do żelaznych butów, które gotowały się w ogniu, a potem miała tańczyć aż padnie martwa. Taaaak, dość krwawe jak na bajkę dla dzieci.

4. Jaś i Małgosia

Wersja opowieści, którą znamy, jest już sama w sobie dość makabryczna – zła macocha porzuca dzieci, by umarły w lesie. One trafiają na chatkę czarownicy, która chce je ugotować. Im się udaje ją przechytrzyć, zabijają ją i uciekają. Wersja Grimm jest w zasadzie taka sama, ale we wczesnej wersji francuskiej, zwanej 'Zaginione dzieci’, czarownica jest diabłem, który chce krwi niewinnych istot. Diabeł ma żonę, która stara się zachęcić dzieci i zwabić je do domu. Dzieci udają, że się na to nabrały, wchodzą do ich chatki… i podrzynają kobiecie gardło, kradną wszystkie diabelskie pieniądze i uciekają.

5. Mała Syrenka

Wszyscy znamy historię małej syrenki: sprzedaje głos za parę nóg, a potem zdobywa serce księcia, prawda? Cóż, niezupełnie. W oryginalnej opowieści Hansa Christiana Andersena wymienia ona język na nogi, ale częścią umowy jest to, że każdy krok będzie prawie nie do zniesienia, jak chodzenie po ostrych mieczach, a dzień po tym, jak książę poślubi kogoś innego, ona umrze i zamieni się w pianę morską. W nadziei, że zdobędzie serce księcia, tańczy dla niego, mimo że jest to agonia. Jemu to się podoba, ale ostatecznie decyduje się poślubić inną. Siostry syreny sprzedają swoje włosy, by kupić jej sztylet, i nakłonić ją, by zabiła księcia, a jego krew żeby kapała na jej stopy, które znów staną się płetwami. Ona zakrada się nocą do niego, ale nie ma na tyle odwagi, aby to zrobić, więc umiera i rozpływa się w pianie. Później Andersen zmienił zakończenie, tak aby syrena stała się „córką powietrza” i jeśli przez 300 lat będzie wykonywać dobre uczynki, zdobędzie duszę i pójdzie do nieba.