Natalka ma 6 lat, a mama do szkoły nadal ubiera jej pieluchę. Powód łamie serce
Żyjemy w czasach, gdy rodzice nie mają problemu z tym, aby dziecko nosiło pieluchy nawet do trzeciego roku życia. W przypadku 6-letniej Natalki rzeczywistość wygląda jednak zupełnie inaczej. Choć chodzi już do przedszkola, wciąż musi nosić pieluchę z jednego, prostego powodu. Porusza się na wózku inwalidzkim. Jakby tego było mało, w placówce, do której uczęszcza, nie ma nikogo, kto mógłby jej pomóc skorzystać z toalety. Jak to możliwe?!
„Chcemy całego życia”
Sytuacja niepełnosprawnej dziewczynki została opisana na profilu „Chcemy całego życia”. To stamtąd dowiadujemy się, że dziewczynka cierpi na dziecięce porażenie mózgowe oraz niepełnosprawność sprzężoną.
To miała być idealna szkoła dla dziewczynki
Kiedy dziewczynka nieco podrosła, jej rodzice mogli wybrać placówkę, do której będzie uczęszczać ich dziecko. Po wspólnych naradach postawili na grupę przedszkolną, która była przystosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach. Nie martwili się o los dziecka, bo doskonale wiedzieli, że ze swoimi umiejętnościami interpersonalnymi bez problemu odnajdzie się w grupie rówieśniczej i dogada się z opiekunkami. Tak też było. Wszystko jednak do czasu.
Pomoc opiekunek i pedagog
Początkowo mama dziewczynki, opiekunki i pani pedagog wspólnymi siłami pracowały nad tzw. odpieluchowaniem Natalki. Doskonale zdawały sobie jednak sprawę z tego, że nie będzie to łatwe, bo korzystała z pieluch od przeszło 5 lat. Nie to jednak było w tym wszystkim najgorsze.
Szkoła w pewnym momencie zupełnie się od niej odwróciła
Nagle szkoła odmówiła zatrudnienia pomocy nauczyciela lub zakupu podnośnika odciążającego osobę wspomagającą z własnych środków rodzica. Od tego momentu Natalka miała przyjeżdżać do przedszkola bez pieluchy, a w korzystaniu z toalety miała pomagać jej mama. Mama, która miała czekać pod szkołą w trakcie trwania zajęć córki tylko po to, aby pomóc jej skorzystać z toalety.
Prośba o pomoc
Mama Natalki wiedziała, że nie może tak to dłużej wyglądać. O pomoc postanowiła zwrócić się do MEN, Rzecznika praw dziecka, Rzecznika Praw Obywatelskich, prawników, kuratorium i burmistrza Strykowa. Efekt? Żaden! Kobiecie nie udało się zdziałać kompletnie nic. Winne wszystkiemu były niesprecyzowane przepisy, według których prawo oświatowe nie wskazuje nikogo, kto ma obowiązek pomagać niesamodzielnemu dziecku podczas jego obecności w tego typu placówce.
Koszmar dziewczynki
Tym oto sposobem 6-letnia Natalka cały dzień spędza w jednej i tej samej pieluszce, ponieważ nikt, „nie jest w stanie” jej zmienić. Na dodatek dziewczynce coraz bardziej zaczyna cierpieć z powodu odleżyn, które potęgują się z każdym kolejnym dniem. Do tego wszystkiego dochodzi ból psychiczny, bowiem inne dzieci nieustannie się z niej śmieją.
Co na to mama Natalki?
Kobieta nie zamierza winić za to placówki, bo zdaje sobie sprawę, że to nie jej wina.
Szkoła chce nam pomóc, ale nie ma środków na zatrudnienie kolejnej osoby. Aby wesprzeć szkołę, kupiliśmy podnośnik z własnych oszczędności, poprosiliśmy fundację Aktywnej Rehabilitacji, aby przeszkoliła pracowników szkoły w opiece nad córką. Po publikacji naszej sprawy na Facebooku tematem zainteresowało się ministerstwo edukacji, ale niestety ponownie działania idą w kierunku szukania winnych w szkole, zamiast wskazania rozwiązania problemu
Czy kiedyś to się zmieni?
Koszmar 6-latki trwa już od 10 miesięcy. I choć rodzice przez cały czas chodzą od instytucji do instytucji, wciąż nic się nie zmieniło. Rzeczywistość dziewczynki, jak i wielu innych dzieci niepełnosprawnych, wciąż uzależniona jest od tego, jak bardzo poświęcą się ich rodzice. Rodzice, którzy muszą poświęcić wszystkie obowiązki, aby zapewnić swoim dzieciom minimum godności w placówce pełnej wykształconych ludzi.
W XXI wieku w dużym europejskim kraju wielu rodziców dzieci z niepełnosprawnością czeka pod szkołami, na korytarzach lub pod telefonem – czytamy na profilu „Chcemy całego życia”
Chyba nie tak to powinno wyglądać…
*Zdjęcia użyte w artykule mają charakter poglądowy
